Poniżej przedstawiamy kilka dobrych rad: ogólne uwagi, jak jeździć w mieście, poradnik dla jeżdżących w deszczu oraz wiatyk dla rowerowej ekstremy, poruszającej się na rowerze w zimie.

Uwagi ogólne

• Na drodze zawsze obowiązuje zasada ograniczonego zaufania - w przypadku rowerzysty można ją z przymrużeniem oka przedstawić w taki sposób, że "większy ma zawsze rację/ pierwszeństwo".
•  Podstawą bezpieczeństwa jest kontakt wzrokowy. Ty musisz widzieć kierowców i oni muszą widzieć Ciebie. Musicie nawzajem przewidywać swoje manewry. Dlatego ważne jest, żeby rowerzysta był ubrany w jasne ubranie (najlepiej widoczny jest kolor żółty, stąd na przykład w warunkach widoczności ograniczonej np. przez deszcz warto nosić żółtą - a nie zieloną  czy czarną - kurtkę lub pelerynę przeciwdeszczową) i żeby był dobrze oświetlony. Rowerzysta skręcający w lewo musi zamiar skrętu sygnalizować w sposób jasny i upewniać się, że został dobrze zrozumiany. W ciemności wysunięta w lewo ręka, sygnalizująca zamiar skrętu jest słabo widoczna - warto nosić na niej odblaskową opaskę.
• Rowerzysta jako słabszy uczestnik ruchu musi być asertywny. Nie może dać się zepchnąć na krawężnik i musi pozostawić sobie pole manewru. Dlatego wskazane jest poruszanie się około jednego metra od pobocza - w przypadku niespodziewanej dziury w nawierzchni będzie większa szansa, że da się ją ominąć z dwóch stron. Podobnie, jeśli wyprzedzający rowerzystę samochód znajdzie się zbyt blisko niego, zawsze będzie dość przestrzeni dla manewru unikowego. Oczywiście, zawsze ważne jest, aby rowerzysta był przy tym dobrze widoczny.
• Jazda wzdłuż nieregularnie zaparkowanych przy krawężniku samochodów to dobry sprawdzian na asertywność. Jazda na wprost jest naszym prawem - a nawet obowiązkiem. W żadnym wypadku nie powinniśmy skręcać w prawo w lukę między zaparkowanymi samochodami, ustępując miejsca samochodowi za nami.Po prostu przepuszczając jeden samochód, narażamy się na to, że jadący za nim nie zdąży zahamować, kiedy będziemy próbowali wjechać na główny pas ruchu, żeby wyminąć najbliższy zaparkowany pojazd. Kierowcy kolejnych jadących za nami aut najprawdopodobniej nie widzieli nas - a skutki tego mogą być tragiczne.
• Choć nie jest to zgodne z przepisami i drażni wielu kierowców, to na skrzyżowaniach z sygnalizacją świetlną rowerzyści powinni (ostrożnie!) wymijać stojące na światłach samochody i zajmować pozycję oczekującą tuż przed skrzyżowaniem. Paradoksalnie poprawia to bezpieczeństwo - kierowcy widzą rowerzystów przed skrzyżowaniem, a ponadto dzięki temu przez skrzyżowanie samochody i ruszające z "najlepszych pozycji startowych" rowery przejeżdżają z podobnymi prędkościami, co zmniejsza ryzyko kolizji. Co więcej, dzięki temu manewr skrętu w lewo na skrzyżowaniu jest dla rowerzystów mniej ryzykowny, a dla kierowców - jeśli rowerzysta pokaże taki zamiar - dużo bardziej czytelny.
• Jazda po chodniku jest dopuszczana przez kodeks drogowy, jeśli na danej ulicy dopuszczona jest prędkość powyżej 60 km/godz. a rowerzysta będzie ustępował pierwszeństwa pieszym. Tym niemniej, w wielu przypadkach jazda chodnikiem wynika ze zdrowego rozsądku - np. na poboczu jezdni są ogromne kałuże, przy krawężniku stoi kilka autobusów, oczekujących na wolne miejsce przy przystanku, na ulicy są głębokie śnieżne koleiny z szynami tramwajowymi itp. Trzeba pamiętać, że sam wjazd na krawężnik jest potencjalnie ryzykowny i przy większych szybkościach silnie niszczy rower. Płyty chodnikowe potrafią być zdradliwe. Oczywiście, jeśli dzięki temu możemy bezpiecznie jechać np. przez park, to jest to sensowne, ale często jednak jazda ulicą między samochodami jest szybsza i - paradoksalnie - wygodniejsza.
• Często w śródmieściach dużych miast rowerzyści mają do wyboru jazdę ruchliwą, zakorkowaną ulicą, albo jazdę trasą krótszą (niekiedy znacznie), mniej ruchliwą - ale jednokierunkową, i to pod prąd. Często prowadzi to do ewidentnego łamania przez rowerzystów przepisów. Takie zachowanie - jeśli już do niego dochodzi - powinno być bardzo ostrożne, zwłaszcza, jeśli na takiej ulicy jest dopuszczona prędkość powyżej 30 km/godz. Zawsze należy w takiej sytuacji ustępować pierwszeństwa jadącym samochodom. Warto tutaj zauważyć, że pasy dla rowerów "pod prąd" ulic jednokierunkowych są standardem w wielu krajach - od Holandii przez Niemcy po Szwajcarię.
• Ubiór rowerzysty powinien być dostosowany do geometrii roweru i stylu jazdy. Ma to szczególne znaczenie, kiedy zaskoczy nas niepogoda. Kurtka nie powinna krępować naszych ruchów, a kaptur - ograniczać widoczności. Torba czy plecak nie powinny w żadnym stopniu ograniczać ruchów - dlatego warto rozważyć zamontowanie w rowerze bagażnika z koszykiem czy sakwami.
• Bardzo istotne są odblaskowe detale ubioru, takie jak np. zdejmowane opaski na rękaw czy nogawkę spodni (mogą dodatkowo chronić przed wkręceniem się spodni w łańcuch). Właściwie rowerzysta powinien wyglądać na jezdni jak bożonarodzeniowa choinka, ima bardziej będzie zwracał uwagę kierowców, tym lepiej. Warto zwrócić uwagę, że takie odblkaskowe elementy (taśma, rzepy 3M a nawet zwykłe światło odbalskowe) są często lepiej widoczne z dalszej odleglości, niż oświetlenie elektryczne, zasilane z dynamo czy baterii.Odblaskowa opaska na lewym rękawie kurtki gwarantuje nam, że kierowcy zauważą w ciemności naszą wyciągniętą rękę, sygnalizującą zamiar skrętu w lewo.
• Rower powinien być sprawny technicznie. Uchodzący za zacofane rozwiązanie hamulec typu "kontra" działa bez względu na deszcz czy śnieg, podczas gdy hamulce roweru górskiego mogą w takich warunkach reagować z niespodziewanym opóźnieniem - a w przypadku wielu tańszych, gorszej jakości rowerów - wcale.
• Ulica, zwłaszcza w mieście, nie jest miejscem sportu czy zabawy. Jazda rowerem w kilka osób często prowokuje niebezpieczne sytuacje, do których nigdy nie dochodzi przy jeździe w pojedynkę - rowerzyści nie tylko rozmawiają ze sobą, co odwraca ich uwagę, ale też często jadą zbyt blisko siebie i próbują się wyprzedzać.

Jazda rowerem w niesprzyjających warunkach atmosferycznych (deszcz, mżawka) nie musi być męcząca. Wystarczy, aby rower był technicznie przygotowany do jazdy w deszczu - miał błotniki z chlapaczami, hamulce i przerzutki odporne na wilgoć, sprawne oświetlenie niezależne od pogody, a rowerzysta był ubrany w odpowiedni sposób. O ile intensywne opady deszczu warto przeczekać w jakimś schronieniu (choćby dlatego, że intensywny deszcz szybko mija), o tyle dobry strój przeciwdeszczowy może spowodować, że rowerzysta zmoknie mniej, niż na przykład pieszy, czekający na przystanku na autobus.

• Ubiór przeciwdeszczowy.

Istnieje wiele możliwości zabezpieczenia się przed deszczem. Gumowane sztormiaki, foliowe płaszcze, goreteksowe "oddychające" kurtki i spodnie - każde z tych rozwiązań ma swoje zalety i wady i może być stosowane z powodzeniem w zależności od upodobań rowerzysty. Warto jednak zwrócić uwagę na kilka szczegółów:
• W deszczu pogarsza się widoczność. Dlatego jest bardzo wskazane aby ze względów bezpieczeństwa strój przeciwdeszczowy miał jasny kolor (najlepiej jaskrawożółty) i elementy odblaskowe.
• Padający deszcz szczególnie przeszkadza noszącym okulary - stąd warto zadbać o kaptur czy czapkę z daszkiem, który przynajmniej częściowo uchroni szkła od deszczu.
• Warto też - przynajmniej do jazdy w mieście - pomyśleć o przeciwdeszczowej pelerynie, która może być stosowana niezależnie od ubioru, który nosi rowerzysta i która - przynajmniej częściowo - chroni przed deszczem także spodnie i buty. Istnieje kilka modeli peleryn rowerowych, niektóre mają krój "dzwonu" i lepiej chronią przed deszczem z boku, ograniczając jednak swobodę manewru i narażając rowerzystę na boczny wiatr, inne zaś są wycięte po obu stronach i pozwalają na przykład na sygnalizację skrętu w lewo, ale nie chronią dobrze przed silnym deszczem zacinającym z boku.
• Osprzęt i technika jazdy

W deszczu najczęściej gorzej sprawują się najbardziej rozpowszechnione hamulce zewnętrzne (cantilevery, a nawet V-breake) oraz najpopularniejsze rodzaje rowerowych prądnic, ślizgające się po oponie czy obręczy koła. Niesprawność hamulców najbardziej odczuwają osoby cięższe, których masa powoduje, że do zatrzymania roweru potrzeba jest wiecej energii.
• Najpewniejsze rodzaje hamulców to wszelkie hamulce wewnętrzne - od najprostszej "kontry" przez wszelkie hamulce bębnowe i tarczowe. Również węwnętrzna prądnica, umieszczona w piaście koła wydaje się najmniej narażona na warunki atmosferyczne.
• W deszczu należy unikać przejeżdżania - zwłaszcza szybkiego -przez kałuże. Najczęściej  nie wiadomo, jak są głębokie; niekóre z nich mogą kryć głębokie dziury, kóre mogą spowodować wywrócenie się rowerzysty. Mokra nawierzchnia jest ciemniejsza i gorzej są na niej widoczne wszelkie nierówności - to kolejny argument za wolniejszą jazdą.
• Zostawiając na dłużej rower na ulicy czy w niezadaszonym miejscu, warto owinąć siodełko foliową torbą - w ten sposób  nie zamoczy go deszcz i nie będziemy musieli jechać w spodniach mokrych na siedzeniu.

Doświadczeni zimowi rowerzyści twierdzą, że paradoksalnie, w najtrudniejszych warunkach pogodowych kierowcy jeżdżą bardzo ostrożnie, a na śniegu rowerzysta jest dużo lepiej widoczny. Zimowe podróżowanie rowerem wymaga trzech rzeczy: przygotowania roweru, ciepłego ubrania oraz gotowości do radzenia sobie z wszelkimi przeciwnościami.
 

• Specjalne przygotowanie roweru jest konieczne  głównie stąd, że w zimie wszystkie części niszczą się w szalonym tempie, co wynika z solenia i piaskowania dróg. Stąd zalecana jest wręcz wymiana osprzętu na znacznie gorszy i zakonserwowanie droższego do wiosny. Niektórzy doradzają nawet zakup roweru typu "ukraina" czy składaka. W zimie, a zwłaszcza w śniegu, często zawodzą hamulce szczękowe (i to zarówno klasyczne "cantilevery", jak i legendarne "V-brakes") - po prostu zapychają się śniegiem, stąd lepsza okazuje się tradycyjna kontra lub hamulce bębnowe. Z podobnego powodu zawodzi w zimie dynamo - choć znów nie dotyczy to modeli w piaście. Z powodu zimna szybko wyczerpują się baterie lampek - dlatego niektórzy wożą baterie pod ubraniem, łącząc je z reflektorkiem kabelkami podłączonymi do reflektora domowymi sposobami.

• W sytuacji, kiedy na drodze jest bardzo ślisko, należy obniżyć siodełko (a przez to środek ciężkości) i spuścić nieco powietrza z opon, co poprawi przyczepność. Wydaje się, że w niestabilnych sytuacjach na śliskiej nawierzchni znacznie łatwiej balansować rowerem, którego kierownica położona jest nieco wyżej. Odnośnie "nosków" w pedałach i pedałów zatrzaskowych typu SPD zdania są podzielone.

• W zimie rower musi mieć błotniki. O ile nie jest to takie oczywiste podczas silnych mrozów, o tyle podczas roztopów brak błotnika spowoduje całkowite zniszczenie ubrania. W zimie najlepsze są błotniki długie, sięgające nisko. Jeśli ich nie mamy, to można próbować eksperymentować z kawałkiem plastiku, mocowanym do bagażnika - ale generalnie należy się spodziewać potężnych przebarwień na ubraniu.

• Jeśli chodzi o ubranie, to bezdyskusyjnie najistotniejszą rzeczą są ciepłe rękawiczki, szalik, czapka z daszkiem (chroniącym przez zacinającym śniegiem - ważne zwłaszcza dla okularników) oraz - przy silnych mrozach - wełniane ochraniacze na kolana. Pozostałe elementy ubioru są w zasadzie obojętne, przy czym oczywiście wskazane są oddychajace kurtki sportowe. Holendrzy w największe śniegi masowo podróżują na rowerach w długich płaszczach, więc nie jest to jak się okazuje, niemożliwe.

• W zimie może nas za to zaskoczyć... zamarznięty zamek kłódki czy klamki hamulca. Takie wrażliwe miejsca warto więc konserwować regularnie np. sprayem WD-40. Aby nie zaskoczyła nas śliskość nawierzchni i nasza na nią reakcja, warto wziąć rower i "popróbować na sucho" jazdy na lodzie i w śniegu. Przypomina ona nieco jazdę po piasku, więc ci, którzy podczas letnich wycieczek klęli, zagrzebując się w piaszczyste koleiny, mają już niejakie doświadczenie.

W zimie bardzo gwałtownie może zmieniać się jakość nawierzchni. Jezdnia, która cały czas miała świetnš przyczepność, nagle może ją stracić na amen i jest to bardzo niebezpieczne. Zwłaszcza dotyczy to bardzo zdradliwych nawierzchni przysypanych świeżym śniegiem. Dlatego należy jeździć dużo wolniej, niż w lecie. Kiedy rower zaczyna się ślizgać, nie można wykonywać żadnych gwałtownych ruchów, zwłaszcza próbować skręcać. Można natomiast próbować podeprzeć się nogą - dzięki trzem punktom oparcia system rower - rowerzysta jest absolutnie nie do przewrócenia.

No i zawsze należy pamiętać, że jeśli warunki drogowe są zupełnie nie do zniesienie, zaspy za wysokie a lód za śliski - po prostu można zejść z roweru i dalej udać się pieszo. No, a dla równowagi nie należy zapominać, że w okresie roztopów dzięki rowerowi można poruszać się po mieście dosłownie suchą stopą - chyba, że się zagapimy i zsiądziemy z niego pośrodku kałuży...