Kładka rowerowa na Wiśle przy autostradzie A4, Kraków

• Przekrój kładki to 4,2 m - wystarczający dla swobodnego mijania się dwóch par rowerzystów jadących obok siebie albo omijania pieszych lub nawet jeźdźców konnych (ruch konny sporadycznie odbywał się wcześniej w tym miejscu na moście autostradowym poza jezdniami).
  
• Bariery na kładce są bardzo wysokie (ponad 1,5 m), są umieszczone po zewnętrznej stronie płyty kładki i mają charakterystyczny łukowato wygięty na zewnątrz kształt. Dzięki temu poszerzają optycznie kładkę a rowerzysta szybciej uderzy w kładkę własnym barkiem (!) niż zaczepi o nią kierownicą. To bardzo bezpieczne rozwiązanie. Warto przypomnieć, że w Warszawie na Wale Miedzeszyńskim barierki, które miały chronić rowerzystów przed upadkiem z wału stały się przyczyną groźnych wypadków kiedy rowerzyści zaczepiali o nie kierownicami.
• Bariery nie tylko są wysokie, ale mają bardzo szerokie i gęsto umieszczone użebrowanie. Dzięki temu rowerzysta jadący kładką nie widzi rzeki - chyba, że popatrzy w bok. To na pewno ucieszy osoby z lękiem wysokości. Kładka znajduje się bowiem poniżej stopnia wodnego, kilkanaście metrów nad lustrem wody. Oczywiście, na kładce można się zatrzymać i podziwiać widoki.
• Latarnie (kładka jest oświetlona!) są umieszczone na charakterystycznych wygiętych pałąkach centralnie nad osią podłużną kładki. Dzięki temu oświetlana jest nawierzchnia drogi a nie woda w Wiśle. Ponadto kierują światło tylko w dół, a nie - jak niektóre stosowane w Polsce lampy uliczne - także w niebo.