Wadliwy przebieg szlaku rowerowego ("szlak szalonego przewodnika")Typowy błąd przy tworzeniu
szlaków
rowerowych to przebieg "szalonego przewodnika": kręty, łączący wszystkie
(albo niemal wszystkie) znajdujące się w danym regionie
miejsca warte zwiedzenia (czarne kropki na schemacie poniżej) i
zupełnie
nieuzasadniony rzeźbą terenu:
 Skutkuje on nadmiernie wydłużonym i skomplikowanym przebiegiem szlaku rowerowego. W ten sposób rowerzysta "skazany" jest na zwiedzanie wszystkiego po drodze bez względu na własne zainteresowanie - albo na jazdę całkowicie poza szlakiem. Powyższy przebieg "szlaku szalonego przewodnika" jest do przyjęcia wyłącznie w przypadku lokalnych, specjalistycznych szlaków rowerowych (terenowych, krajoznawczych, prowadzących do trudno dostępnych zabytków czy punktów widokowych). Szlaki lokalne czy pomocnicze to niższy szczebel w poprawnej, hierarchicznej strukturze szlaków - uzupełniają one szlaki główne. W przypadku szlaków głównych (międzynarodowych, krajowych, regionalnych) przebieg przedstawiony na powyższym schemacie jest całkowitym nieporozumieniem (o ile nie wynika akurat z przebiegu dolin górskich, działów wodnych itp. - bo szlaki główne powinny unikać zbędnych przewyższeń). Takie jak na schemacie powyżej błędne przebiegi szlaków wynikają z braku tradycji ich trasowania w Polsce. Prawdopodobną przyczyną jest oparcie się ich twórców na zasadach tworzenia szlaków pieszych - które jednak są zupełnie odmienne od rowerowych. Bez względu na przyczynę - około 95-99 proc. wszystkich szlaków rowerowych w Polsce niestety spełnia kryteria powyżego schematu, najczęściej w połączeniu z innymi wadami: nieprzewidywalną (i często zdecydowanie antyrowerową) nawierzchnią oraz fatalnym oznakowaniem. Poprawny przebieg głównych i pomocniczych szlaków rowerowych pokazany jest tutaj. |